سالی که گذشت...

خلاصه ای از شعر زیبای آقای کیوان شاهبداغی که قرابت نزدیکی دارد به حال و هوای آخر سال و فکر کردن به اینکه چه کردیم در سالی که گذشت و چه میخواهیم بکنیم در سال پیش رو :

اینک ، کنار خاطرات خودم ، من نشسته ام

باید کتاب زندگی ام را ، ورق زنم

قبل از حساب و کتابی ، که می رسد

باید خودم ، به حساب خودم ، رسم

با باوری که عبث من نیامدم

در جنگ نور و سیاهی به روزگار

من در کجای جهان ایستاده ام ؟

بر فصل های رفته خود می کنم نظر

بر آن هزار باید ، و ناکرده های خویش

تصمیم های  به فردا سپرده ام

تاریخ ها ، همه  دیروز و لحظه اند

تاریخ صفحه فردا ،  ندیده ام

آری در این کتاب عمر ، فردا ، نیامده ست

تکلیف نا نوشته ، چه بسیار مانده است

سر مشق های او ، که فراموش کرده ام

آنجا نوشته ، ببخشم ، ولی نشد

با حق و صبر ، جمله بسازم ، ولی نشد

با قهر و کینه ، چه بسیار جمله ها

آری قسم  بجان زمان گریز پای

خسران ، کتاب عمر مرا  ، پر نموده است

روزی رسد ، که ندا می دهد ، بخوان

آری بخوان کتاب خودت را ، حضور ما

وانگه خودت ، به خودت ، نمره ای بده

ای وای ، اگر به دست چپ این جزوه را دهند !

اینک بهار شاد و دل انگیز عمر ماست

روزی خزان خسته هم از راه می رسد

من قبل آنکه برگه این امتحان عمر

از دست من گرفته ، که تا نمره ام دهند

آری ،  نوشته غلط های خویش را

با مهر آن مربی و پروردگار خویش

با صد هزار فرصت جبران اشتباه

در آن دمی ،  که از این عمر مانده است

تا رخصتی  بجاست

با خواندن کتاب هدایت ، که پیش روست

در پای درس ، اسوه رسولی  ، که آمده ست

سر مشق بر گرفته ، ز پاکان روزگار

اصلاح می کنم

و آنگه تمامی اوراق مانده را

طرحی ز جلوه آن نور می کشم

در انتهای ورقهای این کتاب ، در ابتدای راه

خرسند ، برگه خود را به او دهم

با نفس مطمئن ، بشتابم حضور او

راضی از او ، برای فرصت زیبای زندگی 

راضی ز من ، از آنچه نوشتم برای او

آری ، مرور کتابم تمام شد

زمستان از کنار پنجره ، دامن کشید و رفت

و بهار و شادابی در راه است 

و فرصتی دوباره

خدایا به امید خودت

عکس مربوط به خونه عمو احسان بصرف دلمه خوشمزه

بعد از شام بابا یه پارتی خونوادگی راه انداخت و همه رو وادار به رقصیدن کرد حتی ساغر کوچولو